Tripje naar het zuiden van IJsland (2)

IJsgrot overstroomd

Voordat we aankwamen in het piepkleine dorpje Svínafell, waar onze accommodatie, was er een verlichte waterval waar we nog even tijd voor konden maken om het te bekijken (de onderstaande foto geeft alleen een idee van hoe het eruit zag). Het is interessant dat de waterval verlicht is, aangezien ik op internet las dat de Seljalandsfoss de enige waterval is die 's nachts verlicht is. En deze bewijst het tegendeel. De waterval heet Foss á Siðu Het dorpje Svínafell bestaat uit een paar huizen, waaronder ook onze accommodatie. In de ochtend kon ik pas zien hoe het eruit ziet. De reden dat we in dit dorpje overnachtte was dat er in de buurt een ijsgrot is. Deze ijsgrot was helaas overstroomd en daar kan je werkelijk niks aan doen. In plaats van de ijsgrottoer hebben we besloten om de gletsjer te bezoeken van hetzelfde plaatsje.

Foss á Siðu

Onze accommodatie

Gletsjertijd

Aangezien de ijsgrot geen tijd voor ons had, was het tijd om de Svínafellsjökull te bezoeken. Deze gletsjer is een uitstroming van de enorme Vatnajökull (de grootste gletsjer van IJsland). Het is zeker een hele ervaring om daadwerkelijk rond te lopen op de gletsjer. Ook kan je heel goed zien hoe de opwarming van de aarde effect heeft op een deze gletsjer. De gletsjer is namelijk aangetast door de opwarming van de aarde, maar ook door wat de gids de naam "local warming" gaf. Hiermee bedoelde hij de laatste uitbarsting in 2011 van de vulkaan Grimsvotn. Het zwartige dat je op de foto's van de gletsjer ziet is het gevolg van deze uitbarsting. De gletsjer is het decor geweest in twee grote producties. De eerste is de film Batman begins, waar de Svínafelljökull het decor is voor de trainingsscene in de film. Ik geloof dat de plek van de trainingsscene niet meer bestaat, aangezien de plek uit de film erg doet denken aan de plek waar nu een meer is. Ook is de gletsjer het decor geweest voor de serie Game of Thrones. Het mooie aan de winterperiode is dat de gletsjer erg blauw eruitziet, het heeft een totaal andere kleur dan in de zomer en volgens de gids zelfs een veel mooiere kleur. Dat is makkelijk te verklaren, aangezien het in de zomer warmer is en daarom ziet de gletsjer er in die periode er anders uit. Veel witter, omdat de bovenkant van de gletsjer constant wordt opgewarmd.

IJsstrand

Als laatste bezienswaardigheid van het tripje is de Jökulsárlón misschien wel het meest memorabel van beide dagen. Dit gletsjermeer is bizar, omdat je omringd ben door ijsblokken bij een zwart strand aan de ene kant en prachtige bergen aan de andere kant. Helaas was de kant van de bergen minder spectaculair, aangezien het normaal helemaal bezaaid is met rotsblokken. Maar voor mijn gevoel maakte dat het niet veel uit, aangezien ik het alleen op deze manier heb gezien. En vooral het uitzicht van ijsblokken op het zwarte strand is onvergetelijk. Een prachtige plek die ik niet meer zal vergeten. Ik krijg al gevoelens van heimwee als ik eraan terugdenk.

Elke keer als ik ergens heen ga in IJsland, dan zie ik dingen die ik niet verwacht te zien. Of gewoon niet kan voorstellen voordat ik het daadwerkelijk zie. En er zijn nog veel meer interessante en prachtige dingen die ik met jullie wil delen. Op het moment loop ik een klein beetje achter met de gebeurtenissen. Dus ik doe mijn best om de komende maand weer up-to date te komen (lees april). Aangezien mijn lessen nu geëindigd zijn. Tijd om uit te kijken naar het zomer semester.

Frank de Jong is een derdejaars communicatiestudent aan de Haagse Hogeschool.

Tripje naar het zuiden van IJsland (1)

Watervallen van Zuid-IJsland

Een paar weken geleden is er een vriend van mij langsgekomen. In deze week zijn we met een paar andere uitwisselingsstudenten op een tweedaags tripje gegaan. Kortgezegd, we hebben veel watervallen gezien, maar ook een hoop van IJsland. Dat komt omdat we een tour in een ijsgrot wilde doen die helemaal in het Zuidoosten van IJsland ligt. Met allerlei tussenstopjes heeft het ons uiteindelijk een hele dag gekost om daar aan te komen (Svínafell). Met een volgepropte auto zijn we op pad gegaan en de eerste stop is een hele bijzondere waterval. Deze waterval heet de Seljalandsfoss en je kan er achterlangs lopen. Toch is het makkelijker gezegd dan gedaan, want je wordt kletsnat als je erlangs loopt. Gelukkig kwam de zon tevoorschijn nadat ik om de waterval heen ben gelopen, want anders was het niet zo fijn geweest. Het uitzicht langs de Seljalandsfoss is ook erg mooi en ik vond nog een gek plekje met een hek en een kleine waterval.

Ik met de waterval in kwestie

Een close-up van de Seljalandsfoss van de achterkant

65 meter hoog is de Seljalandsfoss

Dichtbij de Seljalandsfoss is de Gljúfrafoss. Hij zit een beetje verstopt, want je moet of in een soort grove lopen of ergens opklimmen. Het verschil is de positie, als je de in de grove kijkt dan zie je de waterval vanaf de onderkant. Het water was nogal sterk, dus het is me alleen gelukt om aan het begin van de grove te komen. Als de waterval van de bovenkant wilt zien, dan moet je op een bergje klimmen. Ergens halverwege kan je ergens omheen lopen en opeens staat daar een trap. Als je die trap beklimt dan sta je oog in oog met de Gljúfrafoss.

Gljúfrafoss

Gljúfrafoss

Gljúfrafoss

Verassing

Tijdens het rijden kwamen we erachter dat er een dubbel regenboog te zien was. Even gestopt om een paar foto's te maken van dit spektakel.

De tweede regenboog is erg licht op de foto

Holtsnúpur

Tijd voor een andere verassing, want de waterval Skógafoss was ook versierd met een regenboog. Maar dat is niet de verassing. Wanneer ik omhoog liep om de waterval te bekijken, zag ik dat er ook een looppad was langs de rivier aan de bovenkant van de waterval. Uiteindelijk zijn we een heel stuk langs die plek gelopen, want het was verschrikkelijk mooi. Het was een duinachtig landschap gemengd met veel groen en rotsen. Gelukkig dat ik er ook foto's van heb gemaakt, want het is moeilijk uit te leggen. Misschien dat het woordje surreëel het omschrijft.

Skógafoss, een waterval van 60 meter hoog

þrasi þórólfsson zou achter de waterval een kist met goud hebben achtergelaten

Verlaten, maar niet vergeten

De laatste plek die ik heb bezocht is het verlaten vliegtuig in Sólheimasandur. Het is een veelbezochte plek, ook al moet je ongeveer drie kwartier tot een uur lopen van de weg. Bij de Sólheimasandur moet je aan de rechterkant van de rivier lopen richting de zee. Bij de rechterkant van deze rivier is een plek in het hek waar je doorheen kan. Het vliegtuig is in 1973 gestrand op het zwarte strand van de Sólheimasandur, omdat het vliegtuig geen brandstof meer had. De Amerikanen besloten het zooitje achter te laten en de boer die even kwam kijken wat er allemaal op zijn land was neergestort kwam erachter dat er nog een tank met gas in het vliegtuig zat. Hiermee kon hij zijn voertuigen een jaar lang mee voorzien. Ook heeft hij de staart van het vliegtuig verkocht aan een hotel.

In het volgende blogje zal ik de tweede dag van het tripje naar het Zuiden toelichten. Tot die tijd zal ik afsluiten met een foto van mij op de het verlaten vliegtuig. Deze foto is gemaakt door Ricardo López.

Foto door Ricardo López

Frank is een derdejaars communicatiestudent aan de Haagse Hogeschool.